Grot-Pin Steinmanna to specjalistyczny element ortopedyczny stosowany w traumatologii i chirurgii ortopedycznej, głównie w procedurach unieruchamiania i trakcji szkieletowej. Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego chirurga Franza Steinmanna, który wprowadził ten typ drutu do praktyki klinicznej na początku XX wieku. Grot-Pin Steinmanna jest nieodzownym narzędziem przy leczeniu ciężkich złamań, zwłaszcza kończyn dolnych, wymagających stabilizacji na etapie przedoperacyjnym lub w trakcie leczenia zachowawczego.

Sam pin Steinmanna to sztywny drut wykonany ze stali nierdzewnej o znacznej średnicy (zwykle od 3 do 6 mm), który może być zakończony ostrym, spiralnym grotem umożliwiającym jego bezpośrednie wprowadzenie do tkanki kostnej. W zależności od rodzaju zabiegu i preferencji operatora, pin może mieć jeden lub oba końce zaostrzone lub zaokrąglone. Najczęściej stosuje się go w kombinacji z aparatem do trakcji lub zewnętrznym stabilizatorem ortopedycznym.

Grot, stanowiący zakończenie pinu Steinmanna, jest zaprojektowany tak, aby umożliwić łatwe i bezpieczne przewiercenie warstwy korowej kości. Może mieć kształt wiertła spiralnego, który minimalizuje opór podczas wprowadzania oraz zmniejsza ryzyko pęknięcia kości, zwłaszcza u pacjentów z osteoporozą.

Zastosowanie grotów typu Steinmanna obejmuje:

• zakładanie trakcji szkieletowej w przypadku złamań kości udowej, piszczelowej, czy miednicy,
• tymczasowe unieruchomienie kończyn przed operacją lub w leczeniu zachowawczym,
• element stabilizujący w zewnętrznych systemach osteosyntezy.

Grot-Pin Steinmanna jest przykładem prostego, lecz niezwykle skutecznego rozwiązania ortopedycznego, które od dekad znajduje zastosowanie w codziennej praktyce klinicznej. Jego trwałość, niezawodność i wszechstronność sprawiają, że pozostaje ważnym elementem instrumentarium ortopedycznego na całym świecie.