Grotowkręt Schanza, znany również jako pin Schanza lub śruba Schanza, to specjalistyczny element wykorzystywany w ortopedii, przede wszystkim w systemach zewnętrznej stabilizacji szkieletu, takich jak stabilizatory Ilizarowa czy aparaty typu AO. Jego konstrukcja została opracowana przez niemieckiego ortopedę Hermanna Schanza, który na początku XX wieku szukał skutecznych metod leczenia skomplikowanych złamań i deformacji kości.

Grotowkręt Schanza to rodzaj metalowego trzpienia, zwykle wykonanego ze stali chirurgicznej lub tytanu, który charakteryzuje się gwintowanym końcem przeznaczonym do wkręcania bezpośrednio w kość. Cechą wyróżniającą tego typu pin jest jego dwustrefowa budowa – jedna część przeznaczona jest do zakotwiczenia w tkance kostnej (gwintowana), natomiast druga – gładka, znajduje się na zewnątrz i służy do mocowania w ramie stabilizatora zewnętrznego.

• stabilizacji złamań otwartych i złożonych, gdzie nie jest możliwe zastosowanie wewnętrznej osteosyntezy,
• korekcji deformacji szkieletowych przy użyciu metod rozciągania i przemieszczeń segmentów kostnych,
• stabilizacji po zabiegach rekonstrukcyjnych w obrębie miednicy, kości udowej, piszczelowej oraz kończyn górnych.

Grotowkręt Schanza zapewnia dużą stabilność mechaniczną, a jego konstrukcja umożliwia szybkie i precyzyjne osadzenie w kości przy minimalnym urazie tkanek miękkich. Dzięki możliwości stosowania ich w ramach zewnętrznych aparatów stabilizujących, grotowkręty te pozwalają na dynamiczne leczenie złamań i deformacji – z regulacją siły i kierunku nacisku, co jest szczególnie ważne w leczeniu długotrwałym lub etapowym.

Dzięki swojej niezawodności, możliwości wielopłaszczyznowego ustawienia oraz stosunkowo prostemu zastosowaniu klinicznemu, grotowkręty Schanza są od lat nieodzownym narzędziem w chirurgii ortopedycznej, zwłaszcza w sytuacjach wymagających elastycznego podejścia do stabilizacji i korekcji układu kostnego.